کار دارد از فـراقت باز مشکل می‌شود            پس کجا این صددل بیچاره یک‌دل می‌شود

من برای درد دل کردن که اینجا نیـستم            آمدم با این یقین که عشق حاصل می‌شود

باب حاجات است هرچه در در این صحن و سراست            بوسه بر هر در خودش طی منازل می‌شود

هیچ کس از لطف بی‌پایان تو محروم نیست            رحـمـت تو بر سـر زوار نـازل می‌شود

هم تُـعِـزُّ مَـن تَـشـائی هـم تُـذِلُّ مَن تَـشـا            با تو سائل پادشه، شه بی‌تو سائل می‌شود

عـالـم آل محـمـد هـستی و با این حساب            بیسواد از بوسه بر این خاک فاضل می‌شود

من سراپا نقصم و هستم دخیل این حرم            نقص پشت پنـجـره فـولاد کامل می‌شود

شاعری هستم دهاتی ساده می‌گویم غزل            این دهاتی عاقـبت شاگرد دعبل می‌شود